مشارکت قوی در انتخابات تبلور وحدت و قدرت ملی
تاریخ انتشار: ۲ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۰۰۱۳۵
به گزارش خبرگزاری مهر، در ادامه سلسله گزارشهای مرتبط با لزوم حضور حداکثری در عرصه انتخابات، خصوصاً دو انتخابات مهم ۱۱ اسفند ماه امسال، گفتوگوهایی با اساتید دانشگاه و نخبگان استان انجام داده ایم.
نا امیدسازی دشمنان یکی از دلایل مهم حضور حداکثری در انتخابات است
دانشیار رشته اگرواکولوژی دانشگاه پیام نور سیستان و بلوچستان در این زمینه گفت: همگان میدانند نظام جمهوری بر اساس رأی مردم شکل گرفته و تمام ارکان و اساس نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران از ابتدا تا کنون با همه پرسی و انتخابات بر اساس اعتمادی که امام راحل (ره) به مردم داشتند صورت گرفته و همگان میدانند که تک تک مردم ایران اسلامی در آینده سرنوشت خود و کشور سهیم هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
عیسی پیری در گفتوگو با خبرنگار مهر افزود: قانون اساسی کشور بعد از تصویب در مجلس خبرگان تصمیم نهایی آن به رأی عمومی گذاشته شد و مورد تأیید مردم قرار گرفت، سایر قوای کشور مانند قوه مقننه، مجریه و مجلس خبرگان نیز برای تعیین رهبر و شوراها و در مجموع تمام ارکان نظام جمهوری اسلامی ایران با نظر مردم شکل گرفته و میگیرد، بنابراین چون اساس نظام با رأی مردم است، وظیفه حضور در انتخابات با انتخابی اصلح را بر عهده داریم.
وی ادامه داد: در موقعیت حساس زمانی قرار داریم، چرا که تمام قدرتها و بلوکهای جهان اعتقاد دارند هر کس بتواند جایگاه خود را در این چند سال، پیدا کند، از دیگران جلوتر است، بنابراین وظیفه داریم از این کاروان عقب نمانیم و در این نظم نوینی که در آینده قرار است شکل بگیرد، جایگاه ایران را در بالاترین سطح قرار دهیم و این جز با حضور مردم در صحنه خصوصاً انتخابات، ممکن نیست.
دانشیار رشته اگرواکولوژی دانشگاه پیام نور سیستان و بلوچستان اظهار کرد: یکی دیگر از دلایل حضور در عرصههای سیاسی و حماسی مثل انتخابات، ناامیدسازی دشمنان است، چرا که استکبار جهانی و مزدورانش، برای دلسردی مردم نسبت به نظام و انقلاب، از مدتها قبل برنامهریزی کرده اما ملت ایران هر مشکلی هم داشته باشد، آن را در درون خود حل میکند و با حضور پررنگ و پرشور خود در این عرصه سیاسی مهم، دشمن را همچون همیشه ناکام خواهد گذاشت.
وی بیان کرد: ممکن است برخی مسائل مطرح شود که با وجود پیشرفتهای روزافزونی که داریم اما مشکلات اقتصادی مانند نرخ تورم، مسکن، اشتغال و بیکاری در جامعه وجود دارد، بنابراین شاید برخی فکر کنند که چون این مشکلات قابل حل نیست، ضرورتی برای حضور در انتخابات وجود ندارد، اما در واقع باید به خاطر همین دلایل و مشکلات حضور پررنگتر در صحنه داشته و مشارکت کنیم، چون خواهان حل این مسائل هستیم و از آنجایی که راهکار حل مشکلات در دست مردم است اگر تحول را با انتخابات خوب و کارآمد رقم بزنیم موفق خواهیم بود.
وی ادامه داد: در چنین شرایطی، واژهای به نام قهر با انتخابات معنا ندارد، بلکه باید برای احقاق حقوق خود، با حضور حداکثری در عرصه حاضر و افرادی را انتخاب کنیم که با بینش و کارآمدی، تعهد و دلسوزی به دنبال حل معضلات و مشکلات باشند.
پیری گفت: در کنار مشکلات، پیشرفتهای چشمگیری در حوزههای مختلف کشور داریم و با توجه به اینکه یکی از مشکلات اساسی ما مسائل اقتصادی است، باید برای حل مشکلات همراه و همگام با مسؤولان اقدام کنیم.
دانشیار رشته اگرواکولوژی دانشگاه پیام نور سیستان و بلوچستان افزود: نخبگان در طول تاریخ، نقش مؤثری در تحولات جوامع داشته اند، چرا که نقش هدایت گری در عرصههای مختلف را برعهده دارند، در این راستا امامین انقلاب، بهترین نخبه و الگو هستند، بنابراین در تحولات اجتماعی و مسائل روز نیاز به ورود نخبگان و ایفای نقش شتاب دهندگی آنان داریم تا امید آفرینی بین مردم ترویج یابد و در انتخابات ۱۱ اسفند ماه جاری در سرنوشت خود اثرگذار باشند.
وی بیان کرد: دلسوز بودن، کارآمدی و تخصص در کمیسیونهای مجلس، تعهد، خود را فدای منافع مردم و کشور کردن و خداترس بودن از ویژگیها و معیارهای انتخاب نماینده اصلح به شمار میرود.
حضور حداکثری مردم در صحنه میتواند برای نظام قدرت افزایی داشته باشد
استادیار رشته مدیریت دانشگاه پیام نور سیستان و بلوچستان با بیان اینکه همگان باید ۱۱ اسفند پای صندوقهای رأی حرکت انقلابی خود را برای نظام جمهوری اسلامی ایران نشان دهیم، گفت: رهبر معظم انقلاب انتخابات را نشان دهنده پویایی یک جامعه و زمینه ساز تحول میدانند، از آنجایی که خروجی انتخابات زمینه پیشرفت در ابعاد مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است اگر خواهان پیشرفت هستیم، زمینه سازی آن در مشارکت انتخابات و تحول آفرینی بوده، بنابراین باید با حضور خود به عنوان یک عامل قدرت افزا عمل کنیم.
رضا نوروزی در گفتوگو با خبرنگار مهر، ادامه داد: منحصر به فردترین بُعدی که میتواند برای نظام قدرت افزایی داشته باشد حضور حداکثری مردم در صحنه است، مشارکت قوی تبلور وحدت و قدرت ملی بوده و این کلید واژهها امنیت ملی را به دنبال دارد.
استادیار رشته مدیریت ادامه داد: هیچ سیستم و جامعهای نیست که چالش و مشکلی نداشته باشد، اگر دنبال پیشرفت هستیم باید چالشها و مسائل را حل کنیم، حل مسائل در گرو ایجاد تحول و نوآوری است.
وی اظهار کرد: رهبر معظم انقلاب اسلامی از انتخابات به عنوان عرصه تحول آفرین یاد میکنند، بنابراین مشکلاتی که در حوزههای مختلف وجود دارد، با حضور مؤثر و اثرگذار مردم حل و فصل میشود.
نوروزی افزود: یکی از آسیبهایی که میزان مشارکت را تحت تأثیر قرار میدهد، عملکرد و کارکرد نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی است که وعدههای غیر عملی میدهند و عملکردشان در حوزه تخصصی مجلس آن طور که باید نیست بویژه در بحث انتصابات که چالشهایی در این حوزه پررنگتر به چشم میآید، نمایندگان نباید به این موضوعات ورود کنند.
استاد یار رشته مدیریت دانشگاه پیام نور سیستان و بلوچستان گفت: نخبگان و اساتید دانشگاهی ارتباط بیشتری با جامعه جوان دارند و میتوانند به حضور پررنگ آنان در عرصه انتخابات رونق دهند چرا که حضور و مشارکت این قشر از جامعه حائز اهمیت بوده، بنابراین اساتید دانشگاه به این علت که گروه مرجع جامعه و مورد اعتماد و وثوق جامعه بویژه جوانان هستند، میتوانند به عنوان منبع خوراک در این عرصه ایفای نقش کنند.
وی تاکید کرد: حضور حداکثری و اثربخش ۲ مقوله مهم در انتخابات به شمار میرود، انتخاب آگاهانه و پرداختن به معیارهای اصلح از مسیر یک شخص دانشگاهی اثرگذارتر و به تراز انقلاب اسلامی نزدیکتر خواهد بود.
نوروزی اظهار کرد: نماینده اصلح باید توان پاسخگویی به عملکرد و چالشها را داشته باشد چرا که قانون تصویب کرده و باید در تبعیت از قانون هم نفر اول باشد، انتظاراتی که نظام و مردم از وی دارند را پاسخ دهد، با اخلاق و متعهد باشد و امانتدار و وفای به عهد را سرلوحه کار قرار دهد.
وی تاکید کرد: هرچه میزان پاسخگویی یک نماینده بیشتر باشد رضایت شهروندان نیز افزایش پیدا میکند و این امر اعتماد عمومی جامعه را به دنبال دارد، اعتماد عمومی یک سرمایه اجتماعی قوی بوده و میتواند در تحقق چشم انداز نظام و انقلاب اثربخش باشد و دشمنان را نسبت به نظام و انقلاب در موضع منفعلانه قرار دهد.
رأی دادن یک حق و یک ضرورت است
استادیار رشته فناوری اطلاعات دانشگاه پیام نور سیستان و بلوچستان نیز در این خصوص، گفت: رأی دادن یک حق و یک ضرورت است، اگر جمهوری اسلامی ایران را با سایر نقاط دنیا مقایسه کنیم، با توجه به ظرفیتهای بالقوه، بالفعل و خاک با ارزش این کشور و وجود معادن، موقعیت و سایر موارد برتریهایی دارد.
حمید شیخ ویسی در گفتوگو با خبرنگار مهر، تاکید کرد: با توجه به انباشت سرمایه در خاک کشور ایران، هجمههایی به آن از سوی سایر نقاط وارد است، این نشان میدهد حضور مردم به عنوان صاحبان اصلی این ثروت عظیم در انتخاباتی که سرنوشت تعیین میکند اثرگذار است و پشتوانه محکمی برای نظام، ملت و دولت بوده تا این ثروتها را برای آیندگان حفظ کند.
استادیار رشته فناوری اطلاعات دانشگاه پیام نور اظهار کرد: یکی از مشکلات بزرگ در سیستان و بلوچستان موضوع انگیزه و امید است، برخی با شعارهای تبلیغاتی پا در عرصه میگذارند که عملی شدن آنها امکانپذیر نیست و این امر موجب بیانگیزگی و ناامیدی در افراد جامعه بویژه قشر جوان میشود، بنابراین نباید کاندیداها وعدههای غیر باور بدهند.
وی تاکید کرد: سیستان و بلوچستان ظرفیتهای فراوانی دارد که باید از آنها بهرهمند شد، معادن، دریا و مرز فرصتهای منحصر به فردی هستند که در عمل هیچ استفاده مطلوبی از آنان نشده، باید از این ظرفیتها برای توسعه و پیشرفت این استان استفاده کرد.
شیخ ویسی بیان کرد: نمایندگان نباید در انتصابات دخالت کنند چرا که باید فردی برگزیده شود که با فرهنگ، شرایط و درد مردم این منطقه آشنا باشد، یک نماینده باید با خلاقیت و نگاه نوآورانه در توسعه سیستان و بلوچستان مؤثر باشد.
استادیار رشته فناوری اطلاعات دانشگاه پیام نور سیستان و بلوچستان افزود: یکی از مهمترین وظایف نخبگان انگیزه، امیدآفرینی و تشریح ضرورت شرکت و حضور حداکثری در انتخابات بویژه برای قشر جوان است.
وی ادامه داد: باید علل مشکلات را ریشهیابی کرد و به این باور برسیم که هیچ جای دنیا از نظر مشروعیت، مقبولیت، مردم و ثروت مانند ایران نمیشود؛ بنابراین باید به عنوان یک راهکار سیستم نظارتی مبتنی بر نخبگان و اساتید دلسوز تشکیل شود که بازخورد صحیحی داشته باشد.
حضور حداکثری در پای صندوقهای رأی، اقتدار ایران و نظام جمهوری اسلامی را به رخ جهانیان میکشد
مسؤول دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه پیام نور سیستان و بلوچستان نیز گفت: شرکت در انتخابات متوجه منافع شخصی، حکومتی و برون حکومتی است، ما میخواهیم در این رابطه تصمیم برون حکومتی داشته باشیم و نگاه جامعه جهانی به انقلاب و نظام ما باشد؛ بنابراین تحقق این امر نیاز به حضور حداکثری مردم دارد.
حجتالاسلاموالمسلمین محمدباقر حیدری نسب در گفتوگو با خبرنگار مهر گفت: حضور مردم اقتدار ایران و نظام جمهوری اسلامی را به رخ جهانیان میکشد، در این رابطه با منافع درون حکومتی میدانیم آینده ما برای مدتی در اختیار نمایندگان مجلس قرار میگیرد چرا که نظارت بر اجراها را بر عهده دارند؛ بنابراین اگر انتخاب نامناسب باشد در عملکردها اثرگذار است.
مسؤول دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه پیام نور سیستان و بلوچستان گفت: مردم باید اهمیت شرکت در انتخابات را به درستی بدانند، مشکلات اقتصادی، وعدههای دروغین و بدعهدیها در اثرگذاری انتخابات مؤثر است، نمایندگان نباید به دنبال منافع شخصی خود باشند؛ بلکه باید مردم را ملاک قرار دهند.
مسؤول دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه پیام نور سیستان و بلوچستان ادامه داد: جامعه نخبگانی فرصت و تهدید است و نقش هدایتگری و راهنما را بر عهده دارد، باید رسالت خود را به درستی انجام و پاسخگوی عملکرد خود باشیم.
وی بیان کرد: مرجعیت فکری اساتید دانشگاه در امر انتخابات اثرگذار بوده، تعهد و تخصص بارزترین و دو بال برای رسیدن به هدف است که کمیسیونها تخصصی پیش برود و خروجی آنها با نظر نخبگان همخوانی داشته باشد، این موارد از معیارهای مهم در انتخاب افراد اصلح به شمار میرود.
رسانهها عملکرد نمایندگان را گزارش دهند
مسؤول دفتر هم اندیشی اساتید دانشگاه پیام نور سیستان و بلوچستان اظهار کرد: در بحث انتخابات و مشارکت چند کلید واژه وجود دارد که مهمترین آن حق بودن انتخابات است که در مقابل آن کلید واژه تکلیف قرار دارد، هرجا حق باشد تکلیف برای افراد مطرح خواهد شد، برای رسیدن به حق و حقوق خود باید همگان تکلیف را به نحو شایسته انجام دهند.
عزیزاله اربابی در گفتوگو با خبرنگار مهر تاکید کرد: مقبولیت و مشروعیت کلید واژه دیگر است، مقبولیت در تمام عالم شاخصه مهم در هر حکومت به شمار میرود و در جمهوری اسلامی نیز مشروعیت به آن اضافه شده بنابراین حضور مردم در این عرصه تعیین کننده و اثرگذار است.
مسؤول دفتر هماندیشی اساتید دانشگاه پیام نور سیستان و بلوچستان ادامه داد: مواردی در کیفیت رأی اثرگذار است، عملکرد نمایندگان فعلی و مجلس باید برای مردم شفاف باشد اگر فرآیندها درست باشد اثرگذاری در انتخابات باشکوه است؛ اما اگر غیر این باشد دشمن مردم را از شرکت در انتخابات دلسرد و ناامید میکند، بنابراین باید سیستم گزارش دهی به مردم مطالبه شود.
وی تاکید کرد: رسانهها عملکرد نمایندگان را گزارش دهند تا مردم از آن مطلع شوند که تأثیرگذاری یک نماینده به چه میزان بوده، نخبگانی هم که مردم را دعوت به شرکت در انتخابات میکنند باید روشنگری کرده تا مردم انتخاب اصلح داشته باشند، لازمه تحقق این امر پیگیری گزارشات نمایندگان است.
مسؤول دفتر هم اندیشی اساتید دانشگاه پیام نور بیان کرد: بیشترین سهم در انتخابات را نخبگان دارند که یا کاندیدا شده یا نقش هدایتگری آرا را بر عهده دارند، بنابراین اگر نخبگان به درستی عمل کنند مجلس و نمایندگان خوب با عملکرد مطلوب خواهیم داشت؛ اما در واقع نخبگان آنطور که باید نبوده و بخش عمدهای که منتخب شده گروهی خاص هستند که این امر به دلسردی مردم دامن میزند.
وی افزود: نماینده منتخب باید متعهد باشد و مطالبهگر حق و حقوق مردم، تنها به اطرافیان خود فکر نکند منافع ملت را مد نظر قرار دهد و مهارت داشته باشد.
دشمنان در رأس آنان آمریکا به فکر منافع ما نیستند
استادیار رشته معماری دانشگاه پیام نور سیستان و بلوچستان، گفت: نظام اجتماعی از تک تک افراد جامعه شکل میگیرد، انسانها ذاتاً یکسری خصوصیات و ویژگیهای رفتاری خاص دارند که حس تعلق یکی از آنها بوده و با رأی دادن حس تعلق خود را تقویت کنیم مهم است.
حسن مرتضوی در گفتوگو با خبرنگار مهر، افزود: ایران از دیرباز جامعهای اجتماعی بوده و مردم حتی برای حل مشکلات خانوادگی خود با یکدیگر مشورت کرده و اجتماع شکل میدهند، بنابراین روحیه مشارکت در این مردم وجود دارد و در عرصه انتخابات نیز افرادی که موافق و مخالف این قوانین هستند هم حس میکنند اثرگذار بوده و شرکت در انتخابات را برای خود یک ضرورت میدانند.
وی ادامه داد: کشور ایران ظرفیتهای بینظیری در حوزه معادن، دریا و مرز دارد و جامعه اسلامی به دنبال راه حل مشکلات است به این علت که پویا بوده؛ بنابراین نقش نخبگان شتاب دادن به حل مشکلات است.
وی ادامه داد: تغییر رویکرد جامعه به نحوه اشتغالزایی باید از سمت نخبگان شروع شود، حضور جوانان با فعالیت بیشتر در حل مشکلات اثرگذار است؛ بنابراین نمایندهها نیز باید شناخت کامل و جامعی داشته و مطالبهگر باشند تا مجلس پیگیر حل مسائل و مشکلات موجود باشد.
مرتضوی تاکید کرد: به عنوان نخبه باید ایده پردازی، اندیشهسازی و کار نوآورانه کنیم و راه حل مشکلات را بیابیم تا کمک حال مردم باشیم.
استادیار رشته معماری دانشگاه پیام نور گفت: نخبه نباید نظر خود را به جامعه دیکته کند بلکه باید نقش هدایتگری داشته باشد و نقاط ضعف و کاستیهای مجلس را شناسایی و آسیبها را به مردم بویژه جوانان منتقل کند تا آگاهی مردم بیشتر و انتخاب اصلحتری داشته باشند.
وی بیان کرد: باید کسانی که در حوزه اقتصاد کار کرده نامزد انتخابات شوند تا با تخصص بیشتر عمل کنند، اکنون نیز کاندیداها پس از منتخب شدن توسط مردم باید برای حل مشکلات از تجربیات اساتید مجرب و نخبگان کمک بگیرند و نگاه سیاسی نداشته باشند، چرا که جامعه به شکل سنتی اداره نمیشود؛ بنابراین تا زمانی که تعارض وجود داشته باشد و منفعتهای شخصی در میان باشد پیشرفتی حاصل نخواهد شد.
مرتضوی تاکید کرد: مردم باید بدانند دشمنان در رأس آنان آمریکا به فکر منافع ما نیستند و خواهان ما نخواهند بود؛ مجلس باید پویا باشد و به درد مردم آشنا، نه اینکه منافع فردی را مد نظر قرار دهند.
کد خبر 6033560منبع: مهر
کلیدواژه: مقام معظم رهبری مقام معظم رهبری انتخابات مجلس 1402 انتخابات مجلس شورای اسلامی سیستان و بلوچستان انتخابات مجلس 1402 بوشهر کرمانشاه تبریز ایلام بارش برف انتخابات مجلس شورای اسلامی بارش باران خطبه های نماز جمعه مشهد مشارکت مردم در انتخابات مجلس خبرگان رهبری اردبیل کردستان دانشگاه پیام نور سیستان و بلوچستان گفت وگو با خبرنگار مهر جمهوری اسلامی ایران نظام جمهوری اسلامی شرکت در انتخابات حضور حداکثری اساتید دانشگاه شمار می رود استادیار رشته مسؤول دفتر بر عهده برای نظام حضور مردم کلید واژه حل مشکلات ظرفیت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۰۰۱۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
منافع شخصی دلیل عدم عمل به قانون در شهرداری ها / استمرار کاهش کیفیت زندگی در کلانشهرها و شهرها /نتایج وخیم عدم مشارکت در انتخابات شوراها
محمدجواد محمدحسینی: نقش مدیریت شهری در توسعه شهر و کشور حیاتی است، از این رو شامگاه جمعه، ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳ در خانۀ «گفتارها» در شبکۀ اجتماعی کلابهاوس، به مناسبت روز معمار، نشستی با عنوان «تهران، شهری برای همه؛ آسیبشناسی توسعه و ارتقاء کیفیت زندگی در تهران و کلانشهرهای ایران» با سخنرانی دکتر پیروز حناچی، شهردار سابق تهران و دبیر اسبق شورای عالی شهرسازی برگزار شد. جلسۀ این هفتۀ خانۀ گفتارها که با تلاش مجید تفرشی، مؤسس و مدیر این خانه و با اجرای محمدرضا مهاجر برگزار شد، بیش از سه ساعت و نیم به طول انجامید و حناچی در سخنرانی خود به آسیبشناسی مدیریت شهری از ابعاد مختلف پرداخت و همچنین به سوالات حضار که غالباً مربوط به عملکرد وی در دوران تصدی مدیریت شهری بود، پاسخ گفت. در ادامه خلاصهای از سخنان وی خواهد آمد و همچنین برخی از پاسخهای او به سوالات حضار جلسه نیز ذکر خواهد شد:
چرا گاهی مدیریت شهری به ضد خود تبدیل میشود؟
سوال اساسی این است که آیا دهههای آتی کیفیت زندگی شهری در تهران و دیگر کلانشهرهای ایران بهتر میشود یا خیر؟ به این سوال نمیتوان محکم و بهدرستی پاسخ داد. زیرا تجربه نشان داده است ما با شدت زیادی در حال استفاده از منابع موجود هستیم؛ اما بهتناسب این استفاده، افزایش کیفیت زندگی را به شهر برنمیگردانیم. یک دلیل این عدم تناسب به سیاستهای بالادستی در مدیریت شهری و یک دلیل آن نیز به خود مدیریت شهری برمیگردد.
من در سالهای ۸۰ تا ۸۴ و ۹۲ تا ۹۶ دبیر شورای عالی شهرسازی بودم. شورایی که بالاترین مرجع برای سیاستگذاری شهرها است، طرحهای جامع شهری در اینجا به تصویب میرسد و وظیفه نظارت عالی بر اجرای سیاستها را نیز بر عهده دارد. در این شورا به این نتیجه رسیدم که حتی اگر بهترین طرحها در این شورا تصویب شود، در مقام اجرا با مشکلات و موانع زیادی روبهرو هستیم. مسئله جالب دیگری که در آن شورا به آن رسیدیم، این بود که مدیران پاییندستی نهتنها این سیاستها را اجرا نمیکنند، بلکه خودشان مانع اجرا هستند. در یک آسیبشناسی متوجه شدیم دلیل این مسئله عدم مشارکت تمام گروههای ذینفع در طراحی این سیاستهاست. بعدها تلاش شد این آسیب رفع شود.
حالا سوال این است که چرا مدیریت شهری که خود باید حافظ منافع شهری شهروندان و ضامن کیفیتبخشی به شهر باشد، گاهی عکس این وظیفه عمل میکند و ممکن است ارزشهای شهر از جمله باغات شهر را از بین ببرد، ممکن است مواریث تاریخی شهر را حفظ نکند و همه منابع موجودِ در اختیار را مصرف کند. البته مدیران شهری در کلام، منکر چنین چیزی هستند ولی در واقعیت همینطور است. خود من در دوران مسئولیتم در دبیرخانه به این سوال فکر میکردم؛ در دوره اول دبیرخانه آن را تجربه و در دوره دوم در صدد چاره برآمدم. پس سوال این است که چرا گاهی مدیریت شهری به ضد خود تبدیل میشود؟ ممکن است پروژههایی تکتک در برخی شهرها اجرا شود، اما اینگونه نیست که اجرای پروژهها بهطور مستمر به کیفیتبخشی شهر میانجامد. در پاسخ به این سوال به یک سری مشکلات ساختاری برخورد کردیم و لذا خصوصاً در دورۀ دوم دبیرخانه سعی کردیم گلوگاهها را بررسی کنیم و بر همین اساس گاهی شهرداران کلانشهرها را دعوت و از آنها بازخواست میکردیم. خاطرم هست که در یکی از استانها حجم زیاد مصوبات کمیسیون ماده ۵ محل بحث ما بود. وظیفه اصلی شورای عالی شهرسازی بود که وقتی تغییرات برنامه، اساس طرح جامع را تحت تأثیر قرار دهد، مغایرت اساسی اعلام کند و جلوی آن را بگیرد.
اما ریشه اصلی مشکل به این برمیگردد که ما در اداره امور شهر منابع محدود و آرزوهای طولانی و برنامههای زیادی داریم و در چنین شرایطی باید پروژهها را اولویتبندی کنیم؛ اما وقتی پروژههایی که در اولویت نیستند و منابع زیادی را مصرف میکنند، اجرا شوند، نهتنها در جهت چشمانداز طرح جامع حرکت نمیکنیم، بلکه هر روز دورتر و دورتر میشویم. از این جهت من دو ویژگی اصلیِ «داشتن برنامه» و «قانونی حرکت کردن» را لازمه حرکت مدیریت شهری میدانم. این دو نکته اگرچه بدیهی است، ولی بهراحتی زیر پا گذاشته میشود. به نظر من عدم رعایت این دو نکته به دلیل منافع شخصی و گروهی است و نه دلایل سیاسی. و البته معمولا برای تحقق آن از ابزارهای رقابت سیاسی استفاده واز پوشش آن استفاده میشود.
انضباط مالی شهرداریها
اصلیترین چالشی که مدیریت شهری با آن مواجه است و روی کیفیت زندگی در شهرها تأثیر مستقیم میگذارد، عدم تراز هزینهها و درآمدهاست؛ حل مسئله تراز، هم به نهادهای حاکمیتی و هم به شورای شهر برمیگردد. شواری شهر علاوه بر نظارت، باید درآمدها را در بودجه جوری تنظیم کند که سالم، پایدار و کمعارضه باشند و هزینهها هم طبق ضابطه و در جای خود و معطوف به اولویتهای شهر باشد و نظارت بر این مسئله مهمترین وظیفه شورای شهر است. اگر این وظیفه بهدرستی عمل نشود، شهردار و اعضای شورای شهر به قسمی که خوردهاند، پشت کردهاند. در قانون اساسی به جز خود مجلس و دولت و قوه قضائیه که میتوانند برنامههایشان را در قالب لایحه و طرح تهیه و تصویب کنند، شورای عالی استانها نیز که متشکل از ترکیب کشوری اعضای شوراهای شهر است، این اختیار را دارد که بتواند لوایحی به مجلس برای تصویب تقدیم کند این یعنی شوراها در قانون اساسی یک رکن هستند و از این ظرفیت ما هنوز استفاده خوبی نکردیم.
با این نگاه (درآمدهای سالم و پایدار و هزینههای قاعدهمند)، در دورهای که مسئولیت مدیریت شهری را بر عهده داشتیم، ادعایمان این بود که با برنامه و مبانی نظری با شهر مواجه شدهایم و سعی کردهایم همه برنامهها مبتنی بر این نگاه باشد؛ اگر برخی پروژهها بیش از بقیه مورد توجه قرار گرفت، مبتنی بر همین نگاه بود؛ مثلاً توسعه قلمروی عمومی، توسعه مسیرهای پیاده و دوچرخه با هدف کاهش آلودگی هوا و توسعه حمل و نقل عمومی، اصلیترین پروژه ما بود؛ البته توسعه حمل و نقل عمومی قبل از ما هم جزو پروژههای اصلی بود.
با همین نگاه بودجه باید طوری بسته شود که حداکثر منابع مالی و کمترین هدررفت را داشته باشد؛ همچنین ماموریتهایی که به ما مربوط نیست انجام نشود؛ ایدهآل آن است که امور جاری شهرها از منابع سالم و مستمر و کمعارضه تأمین شود؛ اگر این گونه نشود شرایط ناپایدار میشود.در سال ۹۲ روی منابع مالی شهرداریهای سه کلانشهر تهران، شیراز و اصفهان مطالعهای انجام دادیم. طبق این مطالعه، بهطور میانگین ۷۹ درصد درآمد شهرداریها از عوارض اخذشده از ساخت و ساز تأمین شده بود.
زمانی که ما مسئولیت مدیریت شهری را بر عهده داشتیم، در زمینه تأمین منابع مالی شهرداریها دو اقدام انجام شد: اولاً بر اساس پایاننامه دکترایی که در دانشگاه هنر اصفهان توسط دکتر رنانی راهنمایی شده بود، تحت عنوان «تأمین منابع مالی پایدار برای شهرها» در دولت لایحهای تنظیم شد و به مجلس رفت و قانون شد (هدف این بود که شهرها برای تأمین مالی مجبور نشوند ارزشهایشان را بفروشند) و ثانیاً در انتهای دولت آقای روحانی سهم شهرداری از مالیات بر ارزش افزوده یک درصد اضافه شد که تأثیر بسزایی در تأمین منابع مالی پایدار برای شهرداریها دارد.
در زمینه هدررفت منابع هم یکی از مسائل مهم، تعداد بالای کارمندان شهرداری و سنگینی بدنه نیروی اسانی است که اگر کارآمدی کافی هم نداشته باشند، ضرر بیشتری وارد میشود. تعداد پستهای مصوب شهرداری ۱۵۷۰۰ مورد است؛ در سال ۸۴ پرسنل شهرداری ۲۰ هزار نفر بود؛ در سال ۹۶، ۶۷ هزار نفر شده بودند و وقتی که ما شهرداری را تحویل دادیم این عدد به ۵۹۰۴۷ نفر رسید؛ ما کسی را بیرون نکردیم؛ اما به طور طبیعی از هر سه نفری که بیرون رفتند یک نفر جایگزین شد؛ برای جذب افراد هم برای اولین بار یک کنکور با رقابت ۲۴۰ نفره تحت عنوان دستیاران مدیران برگزار کردیم و طی آن بهترینهای دانشگاههای کشور را جذب کردیم.
کنترل نشدن این موضوع (تعداد پرسنل) به معنای دور شدن از اهدافی است که در ابتدا ترسیم شدهاند. به نظر من اصلیترین وظیفه اعضای شورای شهر کنترل این چنین گلوگاههایی نظیر کنترل مخارج است؛ اگر این اتفاق نیفتد یعنی دارد برای حقوق دادن یا برای اجرای پروژههایی که اولویت ندارند، شهرفروشی میشود.
وابستگی زیاد بودجه به ساخت و ساز باعث میشود ضوابط شهری زیر پا گذاشته شود و جدی گرفته نشود. روزی که شهر را تحویل گرفتیم، وابستگی بودجه شهر تهران به درآمدهای حاصل از ساخت و ساز نزدیک ۸۰ درصد بود و وقتی شهرداری را تحویل دادیم این وابستگی به زیر ۵۰ درصد رسیده بود. اگر شعار توسعه حمل و نقل عمومی بدهیم، نمیشود پروژههای با اولویت بالای ما، توسعه مسیرهای جادهای و شریانهای خارج از برنامه در داخل وحریم شهر باشد و ما در انتهای برنامه دیدیم میزان اختصاص بودجه ما به حمل و نقل عمومی به نسبت ایجاد شریانهای شهری (البته نه آنهایی که داخل طرح جامع هستند) نزدیک سهوهفتدهم برابرِ نسبت توسعه مسیرهای سواره شده است؛ همچنین برای تحقق این نگاه، هزینههای جاری اداره شهر را ۴۰ درصد کم کردیم و کارهایی را که به ما مربوط نبود، انجام ندادیم. تلاش کردیم شهر را بهینه اداره کنیم و تراکم نفروشیم و میزان وابستگی به درآمدهای ناشی از شهرسازی را متعادل کنیم. همه این اتفاقات در شرایط کرونا رخ داد؛ پس به طریق اولی در شرایط عادی نیز امکانپذیر است.
اهمیت مشارکت مردم در مدیریت شهر
ما مدیرانی در کلانشهرها داشتیم که میگفتند ما این شهر را با ۲۵ سرمایهگذار اداره میکنیم. اگر چنین حرفی عملی شود، پیامدش این است که باقی شهروندان (میلیونها شهروند) هیچ حقی در تصمیمگیری و تصمیمسازی برای شهر نخواهند داشت. در شهر سه دسته امر تأثیرگذار وجود دارد: ۱- تصمیمات مدیران ارشد؛ ۲- منافع سرمایهگذاران: شهر بدون سرمایهگذاری اداره نمیشود؛ ۳- منافع عمومی و بلندمدت شهروندان. ما معمولاً حوزه سوم را نادیده میگیریم؛ مشارکت مردم در انتخابات شورای شهر از همین جهت است که اهمیت دارد؛ در صورت مشارکت پایین گاهی شاهد آن هستیم که پروژههایی به اجرا در میآید که منطق قوی پشت آن وجود ندارد و در جهت تأمین منافع یک عده خاص است و این، ناشی از نادیده گرفته شدن حوزه سوم است. ارتباط معنیداری بین میزان مشارکت مردم در انتخابات و کیفیت اداره شدن شهر وجود دارد.
ما در دوره مسئولیت شعاری مطرح کردیم با عنوان «تهران؛ شهری برای همه». این پیام را دایم تکرار می کردیم که تهران متعلق به تمام شهروندانش است. در دنیا نیز همین را قبول دارند که شهرهای موفق شهرهایی هستند که میزان بیشتری از امکانات و حوزه قلمرو عمومی را برای شهروندان قرار دادهاند تا بیشترین تعداد شهروندان بتوانند از منافع شهر بهرهمند شوند. اگر ما بودجه را بر اساس ساخت و ساز ببندیم و بهرهگیری از منافع شهر را فقط برای عدهای خاص فراهم کنیم از این هدف دور میشویم.
حال با حاکمیت چنین نگاهی یعنی بهرهمندی حداکثری شهروندان از منافع، جنس برنامههای عمرانی هم تغییر میکند. مثلاً با این نگاه، اگر هدف ما توسعه حمل و نقل عمومی باشد، پروژه مابهازای آن توسعه مسیرهای پیاده و دوچرخه، توسعه قلمروهای عمومی (مانند ایجاد میدانگاهها در جایجای شهر با هدف ایجاد آرامش و گذراندن اوقات فراغت شهروندان)، توسعه فضای سبز در فضای شهری و جلوگیری از تخریب باغات میشود. ما در دوران مسئولیت جریمه سنگینی برای قطع درختان در نظر گرفتیم که باعث ناراحتی عدهای از مردم هم شد؛ ولی جریمه دریافتی را فقط به توسعه فضای سبز اختصاص دادیم؛ از این محل ۲۰ پارک محلهای، خصوصاً در جاهایی که بحران فضای سبز در آن منطقه داشتیم، درست و همچنین درختان خیابان ولیعصر را احیا کردیم.
مخلص کلام اینکه اگر برنامه و برای اجرای برنامهها مبانی نظری قوی داشته باشیم و پروژهها با اولویت انجام شوند و مطابق چشم انداز ۱۰ سال یا ۲۰ سال بعد ما باشند، بعدها از مدیریت شهری قضاوت خوبی خواهد شد؛ و الا نظام مدیریت شهری دچار روزمرگی و سردرگمی میشود و منابع را در جایی استفاده خواهد کرد که اولویت ندارند.
تأثیر تحریم بر حمل و نقل عمومی در شهر
قبل از شرایط تحریم، یک تقسیم کاری بین دولت و شهرداریها بود؛ به این معنا که دولت هزینههای ارزی حمل و نقل عمومی مثل تأمین واگن و خرید اتوبوس را تقبل میکرد و شهرداری هم کارهای زیربنایی و سیویل مثل تونلینگ و ساخت ایستگاهها را انجام میداد. از زمانی که فشار تحریم جدیتر شد، عملاً این همکاری دچار وقفه شد. آخرین واگنهایی که به تهران آمد، مربوط به زمان ما بود. قبلاً ۷۸ واگن خریداری شده بود که تبدیل به ۱۷ قطار شهری شد . بعد از آن دیگر قطاری نیامد. تهران برای اینکه به سهم ۵۰ درصدی مترو در حمل و نقل عمومی دست پیدا کند، نیازمند حداقل دو برابر واگنهای موجود است. چون دولت دیگر نتواست این کار را انجام دهد، همه این بار روی دوش شهرداری قرار گرفته و نظام مدیریت شهری نمیتواند بهتنهایی موضوعی را که جنبه حاکمیتی دارد، انجام دهد. نباید هم این کار را بکند؛ چون مجبور میشود تمام سرمایههای خود را برای این منظور بفروشد.
وقتی از حمل و نقل عمومی و جنبه حاکمیتی آن صحبت میکنیم، در واقع از مدیریت ۵ میلیون سفر روزانه درونشهری سخن میگوییم. این موضوع، حاکمیتی است و تأثیر مستقیم روی ترافیک و آلودگی هوا دارد. نمیشود نظام مدیریت شهری را در این زمینه تنها گذاشت. کاری که ما تلاش کردیم در شرایط تحریم انجام دهیم این بود که علاوه بر تلاش جهت به نتیجه رساندن ۶۳۰ واگنی که قراردادش بسته شده بود، برای اولین بار قطار داخلی را با دانش فنی و مهندسی داخلی و با همکاری جهاد دانشگاهی و معاونت فناوری ریاست جمهوری، هفت واگن قطار داخلی ساختیم. واگنسازی یک نیاز واقعی در کشور است که پایه آن هم در کشور گذاشته شده و اگر قراردادهایی که در این زمینه بسته شده، پیگیری شود، به نتیجه خواهد رسید.
جمعبندی
فرمایش امیرالمومنین علی علیه السلام این است که خدا رحمت کند کسی را که بداند از کجا آمده در کجا قرار دارد و به کجا میخواهد برود. این جمله روح مدیریت استراتژیک است. باید دانست چه مسیری طی شده و بهدرستی آسیبشناسی کرد و الان در چه جایگاهی قرار داریم و چه چشماندازی در پیش داریم. اگر مدیری، مخصوصاً در کلانشهرها، چنین نگاهی نداشته باشد و چشماندازی قانونی برای خودش تعریف نکرده باشد و خود را در چهارچوب قانون نبیند و فراتر از قانون عمل کند، کاری جز اتلاف منابع و اتلاف وقت نکرده است. داشتن مبانی نظری مشخص و همجهت کردن بردارهایی که ما را به سمت آن چشمانداز به حرکت میاندازد، یک اصل است و تجربه دنیا هم نشان داده، چنین چیزی واقعیت دارد و بسیار مؤثر است . مدیر شهری که برای شهر آرزو نداشته باشد، شما را به ناکجاآباد خواهد برد. داشتن هدف مشخص میتواند ما را از این دور باطل نجات دهد و چنین چیزی هم محقق نمیشود جز با اینکه سازوکار، بودجه و نظارت جدی متناسب با هدف هم محقق شود.
پاسخهای حناچی به برخی سوالات
کمک شهرداری به مساجد، حسینیهها و تکایا اگر با مصوبه شورا باشد و در بودجه شهرداری آمده باشد قانونی است و میتواند انجام شود. در مورد قضایای اخیر (مثل پارک قیطریه) هم باید گفت که شهرداری یک سازمان اجتماعی است؛ تدبیر اقتضاء می کند که این سازمان اجتماعی با حداکثر وفاق عمومی اداره شود؛ شهردار و مدیریت شهری برای شهر مثل یک پدر هستند؛ آنجا که حساسیت وجود دارد یا باید با اقناء افکار عمومی کار را پیش ببرد و یا اینکه از کاری که میخواهد انجام شود، استنکاف کرد. من زمانی که دبیر شورای عالی شهرسازی بودم جلوی پارکینگ حقانی را گرفتم؛ چون بر خلاف برنامههای مصوب شورای عالی شهرسازی در خصوص نوسازی تپههای عباسآباد انجام شده بود؛ حتی طرح مجددی تهیه شد تا این کار بازبینی قرار بگیرد؛ پس متعلق به دورۀ ما نبود. در مورد خانۀ وارطان باید بگویم که اساساً مالکیت این خانه برای وزارت راه و شهرسازی است؛ قبل از دورۀ ما کارش آغاز شده بود و ما کمک کردیم به عنوان یک فضای عمومی مورد استفاده قرار بگیرد؛ نه فقط خانۀ وارطان، بلکه در منطقه ۶ حدود ۲۴۰ مورد سرمایهگذاری بخش خصوصی را داشتیم که خانههای قدیمی را مرمت کرده بودند و ما با همکاری شورا به منطقه گفتیم با اینها مثل واحدهای تجاری برخورد نکنید و همین کار باعث شده بود تعداد زیادی خانه مرمت و کافه گالری ایجاد شود؛ اینها تحت تأثیر خانۀ هنرمندان و فضای فرهنگی منطقه ۶ قرار گرفته بودند؛ پس این جریان نشان داد که اگر سیاستها درست باشد و معقول انتخاب شود میتواند تبدیل به یک جریان عمومی برای کیفیتبخشی به شهر شود. حناچی در پاسخ به سوالی در مورد سرانجام ۶۸ باغ تهران که تنها بازماندههای باغهای بزرگ شمال تهران بودند، گفت: تعدادشان از ۶۸ مورد بیشتر است؛ فکر کنم بین ۱۰۰ تا ۱۱۰ مورد بود و ما تا وقتی بودیم به اینها پروانه ندادیم. به هر حال قطاری که با ۲۰۰ کیلومتر سرعت در حرکت است، آنی نمیایستد و با طی کردن مسیری، متوقف میشود. متأسفانه ضوابط برجسازی تئوری جذابی داشت، اما در عمل آن اتفاقی که در تئوری پیشبینی شده بود، نیفتاد. مثلاً دوستان میگفتند ۳۰ درصد سطح را در باغات اشغال بدهیم تا ۶۰ درصد دیگر سالم بماند، اما در عمل چنین چیزی اتفاق نیفتاد. قبلاً هم به باغات پروانه داده نمیشد و این محصول پیگیریهای شورای شهر دوم بود که در دوره سوم به اجرا درآمد و بیش از ۱۰۰ هکتار از باغات تهران که خیلی از آنها باغات تاریخی بودند، از بین رفت. ما آن ضوابط را اصلاح کردیم. برای بعد از این، تکلیف معلوم است؛ مگر اینکه مجددا در مراجع تصمیمگیری تغییری حاصل شود. من شنیدم که بعد از ما تمام پروندهایی که ما در کمیسیون ماده ۵ رد کرده بودیم، مجددا طرح شده و مصوبه گرفته است. اینکه ۳۰ درصد تولید ناخالص داخلی کشور در شهر تهران که حدود۲ تا۳ درصد از مساحت کشور را در بر میگیرد تجمیع شود و به گردش در آید، تبعات دارد؛ مثلاً تمام منابع آب به سوی تهران و شهرهای اطراف آن هدایت میشود. به عنوان راهکار، ما نمیگوییم فقرا را از شهر بیرون کنیم؛ اما میتوانیم با شرایط زندگی بهتر و اقتصادیتر شریطی فراهم کنیم که ساکنان کلانشهر، شهرهای اقماری را برای زندگی انتخاب کنند. نسخه بینالمللی در مورد کلان شهرها هم همین است که جمعیت و فعالیت به عرصه وسیعتری منتقل شود. برای این کار باید حمل و نقل از شهرهای اقماری به کلانشهر آسانتر شود و هزینههای زندگی در شهرهای اقماری پایینتر بیاید تا مردم به دلخواه خود به این شهرها مهاجرت کنند؛ در مرحله دوم هم باید وابستگی به کلانشهر کمتر شود و شهرهای اقماری کمکم مستقل شوند. این، نیازمند سیاستگذاری دولت برای عدم تمرکز است و باید در نظر داشت که اصلیترین انگیزه برای مهاجرت به تهران وکلانشهرها اشتغال ومسائل اقتصادی است. یکی از موضوعاتی که ما دنبال کردیم، استفاده از فضاهای صنعتی رهاشده در شهر بود؛ این فضاها اگر رها شوند، تبدیل به یک تهدید میشوند؛ زیرا اینقدر ناامن میشوند که در طول روز هم کسی جرئت تردد به آنها را ندارد. در دوره ما سه تجربه تعقیب شد: اول، تبدیل یک کارخانه به مرکز نوآوری آزاد بود؛ مکانی برای شرکتهای دانش بنیان طبق نگاه قدیمی که همه چیز را تجاری میبیند، چنین کاری میسر نبود. دوم، تبدیل کارخانه سیمان ری به موزه صنعت سیمان وجاذبه گردشگری بود. کارخانه سیمان ری در سال ۱۳۱۲ افتتاح شد و اواخر دهه ۶۰ از کار افتاد و متروک شد سند آن به نام دولت بود و ما از دولت خواستیم آن را به شهرداری منتقل کند و طی یک اجاره ۳۰ ساله به شهرداری منتقل شد. سوم، تبدیل یکی از کارخانجات صنعتی متروک در مرکز شهر تهران که به یک مکان فرهنگی و گالری تبدیل شد. دولت نباید شهرداری را رقیب خود بداند و مدیریت شهری باید یکپارچه شود. قدرت نظام بلدیه در قانون سال ۱۲۸۶ بیشتر از الآن است؛ سیاستگذاری مسکن و مسئله مسکن کمدرآمدها در بسیاری از شهرهای دنیا یکی از وظایف شهرداریها است؛ اما در نظام قانونی ما اینگونه نیست. این یک خلأ محسوب میشود. باید آن اختیاراتی که به استانداران داده شده به شهرداران داده شود و شهردار کلانشهرها هم با رأی مستقیم مردم تعیین شود.بیشتر بخوانید:
راز شگفت انگیز محبوبیت مهوش هنرمند در محله مولوی / لات ها شجاع اما ساده / روایتی تلخ، اما طنزآمیز از زندگی و رنجهای مردم جنوب شهر تهران
پرونده جاسوسی برای مرحوم نوربخش/ حذف نیروهای با نگاه راهبردی در ایران/ نقش معاون اول احمدی نژاد در تشکیل پرونده برای نوربخش چه بود؟
رفتار علی (ع) با زنان دشمن/ شغل علی (ع) چه بود و از چه راهی درآمد داشت؟
توانمندی زنان قربانی ساختارهای مردسالارانه / فضای کار در ایران بهشدت جنسیتزده است/ آنچه در سطح فردی بین زنان نیاز داریم، آگاهی جنسیتی است
مرشدی زاد:توسعۀ ناموزون میتواند منجر به انقلاب شود/ احساس میشود تعمدی وجود دارد که طبقۀ متوسط فقیر شوند/ از بین بردن طبقۀ متوسط، کشور را ضعیف میکند
۲۱۶۲۱۶
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900910